نیستانک آبادی عارفان

درشمال غربی نائین ودرجنوب زفرقند اردستان ،برسرراه نائین به اردستان ،روستای نیستانک قرارگرفته است .این روستا بدلیل واقع شدن برسر راه ارتباطی خانه هایی به سبک جدید دارد واغلب مردم به کارهای خدماتی روی آورده اند ،نیستانک ازگذشته دانشوران ،فضلا وپرهیزگارانی را دردامن خود پروریده است .اهالی آن مردمانی دیندار ومتشّرع هستند وبه سنتهای مذهبی احترام  می گذارند .«محمد حسن بن محمد حسین نیستانکی»ازفضلای عالی مقام این دیاراست که آثارمتعددی درمعارف اسلامی وادبیات دینی ازخود بیادگار نهاده ومرحوم شیخ آقا بزرگ تهرانی درکتاب نفیس «الذریعه»به معرفی آنها پرداخته است ،این دانشمند ازنامداران اواسط قرن چهاردهم هجری می باشد (معجم مولفی الشیعه ص 409 )ازوارستگان وعرفای این آبادی  که درعصرقاجاریه می زیسته می توان «حاجی حسین نیستانجی»رانام برد که میرزا علیخان نائینی (1318-1246 ه.ق)به ملاقاتش نایل گشته وازفضل وکمال این عارف وارسته بهره هابرده است .وی به میرزا علیخان (که خود ازفضلای عصرقاجاربوده)گفته که انسان اگرازروی حقیقت هرچه راازدرگاه خدا .بخواهد،به او خواهد داد .سپس میرزا علیخان به اتفاق حاجی حسین به مسجد صاحب الزمان آبادی می رود ودرمراجعت ،نمازمغرب وعشا راباهم درمسجد جامع نیستانک به جای می آورند ،میرزا علیخان ازوی می پرسد :چرا با وجود آنکه عده ای ازمردم درکار آخرت مراقبتی دارند ودراموردنیا اهتمام می ورزند ،نه دردنیا به درجات عالی می رسند ونه به کمالات معنوی دست می یابند؟ عارف نیستانکی درجواب وی می گوید :چون درطلب دنیا ازجهت رغبتی که به سرای باقی دارند کوشش لازم مبذول نمی دارند ودرطلب کمالات آخرتی به واسطه میلی که به علایق دنیوی دارند آنگونه که شایسته است همت به خرج نمی دهند ودرحین مشغول بودن به امور معنوی راغب می گردند وهنوز به قله وارستگی نرسیده که هوا وهوس حیوانی ایشان را جلب منافع وکسب رزق وروزی مایل کرده وازراه حق منحرف می گردند. به این ترتیب نه صاجب درجات روحانی می شوند ونه مقامات دنیایی را بدست می آورند واین برای سالک راه حق ،ضرری بزرگ می باشد که :«حبّالدّنیا رای کلّ خطیئه»

 منبع :سیمای نائین تالیف: غلامرضا گلی زواره